Ja, je lichaam vertelt het verhaal achter de pijntjes…
Als je een bodyworksessie in mijn praktijk ontvangt, dan zul je vaak ook -naast dat ik de fysieke klacht aanraak- een aantal vragen krijgen. Vragen op het gebied van: je werk (vind je het nog leuk wat je doet?), je gezin (familie) van herkomst en hoe het thuis was en nu is, of je links- of rechtshandig bent van oorsprong, en meer.
Ik raak aan op holistisch niveau, alles is energie én met elkaar verbonden. Ik benader je als één geheel!, fysiek, mentaal, emotioneel, energetisch en spiritueel. Nee, ik ben niet zweverig juist down-to-earth, ook de ‘natuur’ zet ik daar bij in.
Familiesysteem
Ik schreef er al eens eerder over: alle leuke en minder leuke emoties en ervaringen worden opgeslagen in jouw systeem (je lichaam) en je zenuwstelsel reageert daar op. Zolang je stress of spanning ervaart in je leven, kan je lichaam zich niet goed helen.
Kleine of grote traumatische ervaringen uit het verleden bepalen ons gedrag, ook die uit ons familiesysteem.
Ehm ‘familiesysteem’? Dit wordt ook wel je ‘stamboom’ genoemd of jouw ‘systeem van herkomst’. Doordat we geboren zijn bij onze biologische ouders komen we in dit familiesysteem (ouders, grootouders, voorouders tot vele generaties terug) terecht, én de verbinding (of verstrikking) die we met onze ouders en met onze voorouders hebben, bepalen voor een groot deel ons leven. Iedereen voelt een diepe verbinding met zijn familie, ook als dit op het eerste gezicht vaak anders lijkt.
En de geschiedenis die je met je familie deelt, begint al voordat je verwekt werd. In je vroegste biologische vorm, namelijk als onbevruchte eicel deel je een ‘cellulaire omgeving’ met je moeder en oma. Toen je oma vijf maanden zwanger was van je moeder, bevond de voorlopercel van de eicel waaruit jij je ontwikkelde zich al in de eierstokken van je moeder. Jij bestond dus al voordat je moeder geboren werd in je oma’s lichaam. Ook de voorlopercellen van de zaadcel waaruit jij je ontwikkelde, waren al in je vader aanwezig toen hij nog een foetus in zijn moeders baarmoeder was.
Een diep verlangen
Waarom stel ik al die vragen tijdens jouw sessie?
Steeds vaker zie ik het in m’n praktijk: onverwerkte emoties gedurende onze eerste levensjaren (van 0 tot 7 jaar) en ook die emoties uit de periodes dat we al in de buik van onze moeder en ‘oma’s’ zitten, spelen een rol (zijn ‘de boosdoener’) bij chronische aandoeningen & gezondheidsklachten. En vaak vinden we dat lastig om te ‘horen’…
Er is altijd een diep verlangen van een kind om van onschatbare waarde te zijn voor de ouders. Yep, ook jij!, maar je hebt het daar niet (meer) te halen. Je kunt het alleen nog maar bij jeZelf vinden!
In die eerste levensjaren ontwikkelen we een patroon waarbij we leren om onze emoties te onderdrukken. Als kind zijn we voor de vervulling van onze basisbehoeften (denk aan: je voeding, ongestoord slapen, het verschonen van je vieze luier) afhankelijk van onze ouders. Álles hebben we over voor de aandacht van onze ouders, omdat dit onze overleving veilig stelt. En als onze ouders niet tegemoet kunnen komen aan onze basisbehoeften – deze onvoldoende worden vervuld – ontwikkelen we een overlevingsstrategie waarbij we de pijn steeds meer wegdrukken in ons lichaam.
Zo veel mensen kampen met ballast en zwaarte. En vaak is deze afkomstig van hun familiesysteem. Negatieve overtuigingen (ook die van mams ‘mag ik er Zijn nu ik met een dikke buik rond loop’), zorgen (van mams: ‘ohh zal dat goed gaan bij mijn eerste?’ of die van pa: ‘financieel redden we het nu al niet, alleen als ik heel hard werk’ bijvoorbeeld), traumapijn, maar ook gevolgen van thema’s (bijv. oorlogsverleden) die gekoppeld zijn aan een bepaalde generatie worden als vanzelf steeds weer overgedragen en doorgegeven door de generaties heen.
Ik raak aan
Ik raak aan met een stuk(je) bewustwording, plant een zaadje van heling – ook met het schrijven van dit blog… en èh, ik vond (en vind, want het gaat steeds een laagje dieper) het zelf ook niet gemakkelijk deze pijn aan te kijken en om te vormen… Meer aarden, onderzoeken, voelen ~ waar in mijn lijf voel ik het?, wat heeft dit mij te zeggen?, is dit van mij of van iemand anders (circuleert het in mijn familiesysteem?, of is het van een cliënt die ik (heb) behandel(d))?. Teruggeven van ballast en verantwoordelijkheden die niet bij me horen, en opnieuw uitreiken in alle Liefde die ik ben.
En ik weet en voel in alles dat ik niet alleen meZelf (mijn Ziel), maar ook de (bloedlijn)generaties – dus: het familiesysteem – die vóór en ná mij komen er heel veel vreugde mee doe.
Steeds een laagje dieper
En ook dit weekend werd ik weer geraakt in oude pijn. Steeds een laagje dieper… raakt het.
De pijn in mijn middenrif vertelde me o.a. dat ik op onbewust niveau me druk aan het maken was.
De waarheid, al is deze nog zo schokkend en angstaanjagend, geeft kracht! En werkt genezend.
Het mocht er Zijn!, Ik mag er Zijn!
Ik ben.
En ik raak aan.
IK BEN.
In alle Liefde,
Corrie